De Challenger is een begrip geworden voor alle FOS-eenheden. Maar dit heeft heel wat voetwerk in de aarde gehad. Wat aanvankelijkt startte als een kleinschalig initiatief is nu uitgegroeid tot een activiteit waar +/- 80 ploegen aan deelnemen wat overeenkomt met een kleine 300 deelnemers. Om dan nog maar te zwijgen over de 70 man die instaan voor de organisatie de dag zelf, en alle externe hulp zoals het Rode Kruis, outdoor-specialisten,ed… De challengerorganisatie is dus knap groot geworden.
1989-1992
De geschiedenis van de Challenger gaat terug naar 1989 toen aan Mier (Peter Van De Loock; leider van 151° FOS De Koala’s) gevraagd werd een oriëntatietocht te organiseren voor de Verkenners/Gidsen (14 tot 16-jarigen). De tocht bestond uit twee delen. In het eerste deel werd een proloog afgewerkt waarmee de startvolgorde werd bepaald.
Voor het tweede deel diende men te wachten tot het donker werd om dan een tocht van 16 kilometer op het leer te zetten. Tijdens de tocht kwamen alle technieken aan bod, aangevuld met raadsels en ook doorzettingsvermogen bleek niet onbelangrijk.
Aangezien dit voor V/G’s georganiseerd werd, was de groep eerder beperkt van omvang. De eerste Challenger ging door in Mariakerke. De derde editie betekende het opentrekken naar een andere eenheid toe. In 1991 kwam er interesse vanuit 192° FOS De Wouw om deel te nemen. Dit is de tweede stap in de expansie van de Challenger. De doelgroep was wedederom de V/G’s, leiding en stam. In 1992 was de Wouw opnieuw van de partij, en nam al een groter aantal ploegen deel. Daarom werd om veiligheidsredenen afgestapt van het concept om de Challenger ’s nachts te laten doorgaan. De dag-challenger zag haar eerste levenslicht.
1993 – 2002
Vanaf de vijfde editie besliste de organisatie om de challenger op te trekken voor alle FOS-eenheden. Aangezien dit een grotere organisatie vergde stapte de Wouw mee in de organisatie. De derde expansionle stap was gerealiseerd, en de Challenger werd een grotere organisatie. In plaats van de drie ploegen bij de aanvang van de Challenger namen reeds 40 ploegen deel. We schrijven 1993, en omdat de Wouw het geheel mee organiseerde werd de Challenger in de omgeving van Gentbrugge georganiseerd. Het deelnemersaantal bleef per jaar stijgen, en de Challenger werd een prestigieuse wedstrijd, waarvan iedere eenheid wel de trofee in haar palmares wil vermelden. Tussen 1994 en 1998 werd de challenger dan ook een onderlinge strijd tussen 157° FOS De Quistities, 205° FOS Impeesa, 151° FOS De Koala’s en 192° FOS De Wouw. Maar binnen de organisatie ontstonden moeilijkheden, en het voortbestaan hing aan zijden draadje.
Na de editie van 1997 besliste Mier ermee te stoppen. Het was dan ook een open vraagstuk of de Challenger wel zou blijven verder bestaan. Gelukkig nam Wombat (Paul Durinck= ex-eenheidleider 192° FOS De Wouw) de beslissing om met een beperkt team verder te gaan. Vanaf nu bestond het trekkende deel uit een kernteam met een evenredige verdeling van geïnteresseerden uit de Koala’s en De Wouw. Het werd als het ware een eigen entiteit buiten de twee eenheden. Zo kon de Challenger van 1998 te Sleidinge dan toch doorgaan. De onderlinge strijd tussen de eenheden kon weer starten. Een strijd waarin ook 33° FOS De Navajo’s en 226° FOS De Leeuwerik zich kwamen mengen. In het jaar 2000 te Poperinge beleven we voor het eerst een ex-aequo: De Wouw en De Vleermuis delen de eerste plaats.
2002-heden
In Horebeke wordt ter gelegenheid van de 15de editie een weekend georganiseerd voor de volwassenploegen. Op zaterdagavond werd een proloog gelopen die bepalend is voor de startvolgorde op zondag. Ook nieuw is het ontstaan van een specifiek klassement voor de V/G ploegen.
De Tortels, De Wouw en de Leeuwerik spelen haasje over in de top 3 in de volgende edities.
In 2006 neemt Kordate Alpaca (Tijl De Court) de fakkel van organisator over van Oprechte Wombat, hij blijft echter een belangrijke steun in de organisatie.
De 19de editie in Etikhove levert ons 2 ex-aequo’s op, nooit vertoont! Op het podium werd met een schiftingsvraag er vervolgens eerst gestreden voor de derde en vierde plaats. Voor de eerste plaats was het een strijd tussen De Koala’s en De Leeuwerik, zij mochten een ware “fysieke ontknoping” uitvoeren om plaats 1 en 2 te weet te komen.
De Koala’s bleken met al hun wijsheid en ervaring de beste! Het mooiste bewijs dat de Scoutchallenger meer is dan hard lopen… de oudste deelnemer (56 jaar!) en de eerste organisator van de Scoutchallenger waren immers lid van het winnend team! Benieuwd wat de 20ste editie oplevert.